2022 - Oostenrijk

Hoewel Oedt leuk is en de Burg Uda de moeite waard is, gaan we tegen de middag weer verder. We moeten een stukje rijden om in het weekend bij Wohnmobilstellplatz Römerhof in Gemmingen te zijn.

Meer precies gaat het hier om een commercieel creatieve Bauer die zijn boerderij voor alles gebruikt behalve om te boeren. Het enige vee wat we gezien hebben zijn twee schildpadden op het gazon. In de woonverblijven is men nog druk bezig appartementen in te richten. Verder dient de locatie vooral als rendez-vous voor locale bevolking met op de zondag erna een marktje/buffet en aanloop van de nodige drukke Duitsers. In de naastgelegen boomgaard staan bij aankomst ogenschijnlijk lukraak een aantal campers. We parkeren naast een uniek kunstobject in de vorm van een oude Mercedes camper beklad met goede voornemens, hartelijke wensen en opgekropte frustraties. In overleg laten wij ons meubilair achter als wij in Schwaigern gaan eten; dat is maar goed ook, want als we terugkomen blijkt de laatste vierkante meter bezet en hebben we gezellig Zwitserse buren. Terug naar die Duitsers. Ze mogen dan druk zijn, maar ze weten wel wat goed eten is. De Backstüble was ons aanbevolen en inmiddels weten we waarom. Ervan uitgaand dat je schnitzels eigenlijk niet kunt verknallen, gaat het hier met name om groot volume tegen een bescheiden vraagprijs. Voor €12,50 een volle schnitzelmaag en voor €3.50 nog een halve liter cola erbij… Saillant detail is dat de op leeftijd zijnde eigenaresse van de Stüble zichzelf gans voorbij liep en alles vergat. Het megagrote vacaturebord verklaarde alles – auch hier gab’s Corona.

De zondag is rustig doordat de meesten in de ochtend weer inpakken en wegwezen. Onze kids kunnen soms enigszins luidruchtig zijn; of hier een verband is hebben we niet kunnen achterhalen.

Maandag begint warm en tot overmaat van ramp vertoont de Maxxfan in de camper kuren. We hadden gelukkig alles in huis om hem te demonteren en het elektronische euvel te herstellen. Opnieuw op naar het zuiden via binnenwegen; langs Stuttgart in de richting van de Bodensee. Het ideale aan grote kinderen is dat ze heerlijk meedenken.

Tegen lunchtijd vinden zij een verkoelende plaats aan de Aich waar een ieder die dat wil een frisse en natte neus kan halen. Zo gezegd, zo gedaan en een ieder plezier. Met het verstrijken van de middag jagen dreigende wolken ons weer de kleren in en op weg naar het volgende avontuur. Dat vinden we in het historische studentenstadje Tübingen. Schitterend plaatsje met een oude marktplaats om even doorheen te lopen en een hapje te doen.


Hoe warm het was en hoe ver, zo luidt de hoofdstuk ondertitel van een boek uit onze jeugd. Een boek over een stel vrienden die op avontuur gaat; net als wij.

Warm was het wel, maar ver eigenlijk niet; we hadden dan ook niet 1 maar wel 130 paarden. We dwalen af…


Onze vakantie begint al aan het einde van de middag als de camper terugkomt uit de verhuur met een super enthousiast gezinnetje. Netjes gepoetst staat hij glimmend te wachten totdat wij ingepakt zijn. Met 6 personen stouw je de nodige spullen aan boord. Zoals elk jaar blijft er ruimte over en worden er op het laatste moment nog skeelers en extra zwemspullen ingepakt. Een snelle avondmaaltijd en amper 2 uur later zitten we hoog en droog onderweg naar de grens van Venlo. Wij vinden dit een hele leuke route omdat hier vlak over de grens enkele mooie camperplaatsen zijn in Oedt en in het Nettetal. Wij kiezen die nacht voor de eerste en staan dubbel geparkeerd. Blijkbaar is het zelfs in dit slaperige dorpje hoogseizoen. Om goed te maken dat we niet op de camperplekken staan pakken we de prikstokken en zorgen ervoor dat de parking er weer afvalvrij bij ligt. In de ochtend op zoek naar een bakker; die blijkt verhuist en het wordt onverwacht een lange wandeling met een sliert van 3 skeelerende en steppende kids achter je aan. Hebben ze daar ook iets om over te praten.

Mama en de kids kiezen -u raadt het al- schnitzel en papa doet zich tegoed aan een ongezonde hoeveelheid kalfslever met ui. Doordat de camper buiten het centrum staat hebben we nog een mooie avondwandeling de heuvel op om nog enkele kilometers door te rijden naar het plekje Derendingen. Op Park4Night zijn in deze omgeving legio parkeerplaatsen in de natuur te vinden waar overnachten wordt gedoogd. De plek die wij uitkiezen ligt niet ver van een golfbaan zoals wij ontdekken bij het opsporen van een geocach, een dag later. Het wordt nog leuker als ontdekt wordt dat we langs de shooting range kunnen wandelen en hier de verdwaalde ballen kunnen redden uit de bosjes. Een natuurramp voorkomen én de kids helemaal blij met hun 39 felgele ballen. Win-Win. De plaats waar we vrij staan is uiterst rustiek met een eigen grasveld en uitzicht over het dal en alleen overdag enkele passerende wandelaars. We nemen het ervan!

De tweede dag begint het toch weer te kriebelen -bij sommigen-; om de vaardigheid te behouden moet er nodig weer gezwommen worden. Helaas voor hen rijden we die dag een stukje schilderachtig binnendoor en stoppen op een Grillplatz iets onder Storzingen (Grillplatz an der Schmeien). 

We zouden hier graag nog even blijven, maar de horizon lokt en trekt en de volgende dag vertrekken we dan ook naar de Bodensee. Omdat we geen camping willen, is het even zoeken in de app naar een goede plaats en die vinden we in Güttingen. Aan het eind van het dorpje bij de visvereniging is een leuke parking waar we de laatste 8 euromunten in het machien stoppen.

Gelukkig is dat genoeg om tot de middag van de volgende dag te parkeren. Ten opzichte van de camping is dat een koppje. Na een krachtige lunch gaan we bepakt en bezakt onderweg naar het strandje met steiger. Die laatste is ons geluk, want naast heerlijk warm en ondiep is de Bodensee de eerste 50 meter ook bijzonder modderig. De kids vermaken zich zoals verwacht bovenmate en als het spul aan het einde van de middag op de handdoek ploft is het hoog tijd om op te pakken en de camper op te zoeken. De natuur laat zich niet onbetuigd en in de avond krijgen we een flinke onweersbui over ons heen. Fascinerend gezicht om zo’n onweersbui zich boven de “see” te zien ontladen. De jachthaven in het dorp heeft alle sanitaire faciliteiten voor een fysieke opfrisbeurt en hier maken we graag gebruik van (gratis, hoera). Een kleine tegenprestatie voor al het zwarte geld wat de Zwitsers van ons mogen lenen.

Een nieuwe dag begint met de jacht op brood. Met een sliert kinderen achter papa aan is dit niet onvergelijkbaar met de scene uit de Sound of Music (maar dan zonder gordijnkleding). Bakkerei Mohn is er weer goed mee; zelden hebben we voor €60,00 brood en banket gekocht en we houden het daar graag bij. De Zwitserse taartjes zijn lekker maar niet bijzonder. Met samenpakkende wolken krijgen de kids alle vrijheid om nog even te zwemmen, maar de een na de ander bedenkt zich. Hoewel de camper best aardig is uitgerust, mist er een wasmachine en die vinden we in de buurt van Bregenz. De Coop om de hoek ziet ons komen om muntjes te wisselen; we zijn de zoveelste vandaag. Terwijl wij rondhangen bij de automaat, shoppen de kids hun zakgeld op en slenteren wat door de wijk. Omdat we toch aan een nieuwe start toe zijn, rijden we even naar Scheidegg om daar te verversen. Dat komt ons potentieel wellicht nog op een  boete te staan. We hebben geen tolweg vignet voor Oostenrijk maar Google Maps negeert de opdracht tot het mijden van tolwegen volledig. Scheidegg heeft een mooie camperplaats (betaald) met alle faciliteiten (gratis) en veel te doen in de omgeving.

Hier is plaats voor een auto of 8 en onze camper past er precies bij. Het mooie weer nodige uit tot een wandeling langs de Schmiecha, een verder onbeduidend stroompje met voor de toeristen de nodige gekke bekken aan de bomen. Een lokale volksdichter lardeert het pad met religieus getinte gedichten die iets weghebben van het Duits, maar voor ons verder volstrekt onvertaalbaar zijn. De kinderen vermaken zich prima met libellen vangen, vissen plagen en op het 20 meter lange blote voetenpad. Nooit geweten dat dennenappels zo pijn doen aan de voeten (maar nu wel). Een groepje toeristen claimt de grillplatz en na dit met lede ogen een tijdje te hebben aangezien noopt een knorrende maag ons tot het opbouwen van onze eigen skottlebraai. Heerlijk gegeten. Terwijl de toeristen de biezen pakken worden de overblijvende sintels opgepord voor een heus marshmallowdessert. Die avond kunnen we nog lang buiten zitten bij het vuur en worden nootjes en chocola gedeeld met onze enigszins aangeschoten Franse camperburen. Het valt ons op dat we in Frankrijk relatief weinig aanspraak hebben, maar dat de fransen in hun buitenland graag een praatje maken.


Omdat het weer niet uitnodigt tot buitenactiviteiten, blijven we binnen en rijden we Oostenrijk weer in via lieflijke tolvrije binnenweggetjes. In het leuke dorpje Lingenau blijven we die nacht staan met vrij uitzicht op de heuvels en de fotogenieke kerkjes. De parkeerplaats is in trek, want naast ons overnacht een Spanjaard op leeftijd in zijn tot de nok volgestouwde Peugeot 206. Bij road trips en vrij staan heeft ieder zo zijn eigen ideeën. Bij een gratis overnachting hoort het steunen van de plaatselijke middenstand en een rondje afvalprikken.


Grote hoogten en diepe dalen bereiken we op maandag. We hebben de vliegschool gevraagd of de zoon van 7 ook mag vliegen en na een bedenkelijke weegsessie gaat het met de kabelbaan omhoog. Een bijzondere ervaring, hoe je als een vogel door de lucht beweegt, gebruikmakend van de thermiek om honderden meters hoger te komen. Met een handomdraai heb je 5G (en dan niet dat telefoonnetwerk), maar snoeiharde G-krachten. Leuk voor een keer en misschien nog een keer -en nog één. Peter gaf de late lunch de schuld als hij toch wat witjes om de neus weer op moedertje aarde staat. Mooie ervaring!


We laten na het ontbijt het dorpje achter ons maar niet voordat we een paragliding sessie hebben geboekt voor een deel van de fam. Door het rustieke landschap rijden we naar het zuiden over de 200. Omdat camperen en planning slechts 2 overlappende letters hebben rijden we deze weg een aantal keer heen en weer. Dat geeft ons wel de mogelijkheid om bij Au de rust van een bergbeek op te zoeken, bij Gastgarten Tanna (hippiecamping) overheerlijke forel te eten en het weekend door te brengen bij Flugschule Bregenzerwald. De camperplaats is niet de eerste keus voor het weekend; maar op een of andere manier kiezen wij deze vakantie drukke weekendplaatsen uit. Onze Duitse buurman heeft wel iets met Zeeland en trekt een indrukwekkend Nederlands vocabulaire uit de kast. Dat voelt voor een Nederlander gewoon unheimisch. De later aankomende Nederlanders naast ons gebruiken hun caravan nog even als wipwap als ze ontdekken dat de steunpoten niet uit staan. Later bij vertrek blijkt ook de handrem er nog op te staan en graaft de caravan zich in. Ze zijn vast beter in de lucht, dan ter land. Later verplaatsen we op de parking en hebben we alsnog een rustige zondag.


Met alweer een dag voorbij vertrekken we voor een korte rit naar een plekje in de buurt van Prenten. Langs en idyllisch wandelpad, diep in het bos en ver van de grote weg hebben andere camperaars een plaatsje gemarkeerd. Bij lamplicht wordt nog wat wijsheid opgediept uit een onderzoeksmagazine. Tot de ochtend is het hier inderdaad ontzettend rustig en genieten we van de bosgeluiden, en omdat we erg scheef staan, van elkaar. 

De kids verzamelen dennenappels voor het kampvuur wat we vast binnenkort weer ergens gaan stoken.

De ochtendstond nodigt uit voor een pittige fietstocht naar de bakker in Prenten; het brood doet echter wonderen en niet lang daarna lopen we naar beneden en langs de Lech. De natuur is hier schitterend en de vlinders fladderen om ons heen. De affectie van sommige exemplaren leidt tot wanhoop, zeker als er gewerkt moet worden.  

Na een fikse wandeling een mooi plekje gevonden om bij het ijskoude water te komen. De middelste twee gaan dammen bouwen, de jongste speelt voor Palestijn en de oudste spijkert zich bij uit de Donald Duck. Iedereen zijn zin.


We overwegen nog even bij Gasthof Post langs te gaan om zien of er een royal te ontdekken is, maar besluiten toch door te rijden naar Obergiblen. Langs de doorgaande straat op gravel is hier een onromantische plaats om te overnachten. Wat wel romantisch is, is de BBQ plaats direct aan de rivier. Met vereende krachten worden enkele kratten vol met hout verzameld en niet lang daarna brandt een vrolijk vuurtje tot diep in de vooravond. Als volleerd piromaan wordt vlees en vis klaargerookt en opgepeuzeld. Later op de avond schuift er nog een Nederlands stel aan waarvan hij het camperen als de escape ziet om overal lekker te kunnen vissen. Nu schijnt een vergunning in Oostenrijk best complex in elkaar te zitten en heeft elke boswachter een eigen stukje rivier; zie hem maar te vinden. We krijgen in de ochtend de Nederlanders niet meer te spreken.

Hoewel een camper de mogelijkheid geeft om snel weg te zijn, doen we het ’s-morgens heerlijk rustig aan. Tegen de middag zijn we onderweg naar de Plansee, een meer wat vaker in dit verhaal zal gaan voorkomen. Het is namelijk een azuurblauw meer bij Reutte in Noord-Oostenrijk met een watertemperatuur van rond de 20 graden; dat is voor onze maatstaven ontzettend lekker. Klein nadeel is dat we niet de enige zijn die dit ontdekt hebben; gelukkig verzetten vriendelijke mensen hun in Zuilichem gekochte auto even zodat wij er gemakkelijker bij kunnen; dit in ruil voor een beetje opgeblazen lucht. Na een voedingsrijke wrap duiken de meesten het koele meer in en komen er niet meer uit voordat de zon achter de bergen verdwijnt. De Lidl nodigt uit tot onbeheerst hamsteren en met de nodige en onnodige zaken arriveren we op de camperplaats in Heiterwang.

Het lukt weinigen om het ons zo moeilijk te maken om een goede recensie te plaatsen; deze mensen lukt het. Allereerst is het er ontzettend vol, maar dan wel gezellig druk met leuke gesprekjes. Ze hebben er folkloristische live muziek waarbij wij vanonder de luifel getrakteerd worden op alpenhoorn. De muziek gaat echter door tot laat en start om 7 (ZEVEN!) uur alweer. Alle faciliteiten zijn dik in orde, dat compenseert het ietwat typische en onprofessionele gedrag van de uitbaters. Daarbij is het de enige camperplaats in de wijde omgeving en zijn de kosten van rond de €26 per nacht niet heel gek (zeker niet ten opzichte van de camping enkele kilometers verderop die ruim het dubbele vraagt – en ook vol staat). De kinderen hebben in ieder geval alles wat ze nodig hebben en schaken, tokkelen en skelteren er lustig op los.

We besluiten dat één korte nacht genoeg is en vertrekken weer voor een dagje aan de (u raadt het al) Plansee. Een andere plek met meer lebensraum vraagt om de nodige inventiviteit om in het water te komen, maar heeft als voordeel dat de zon pas na het eten ondergaat en we kok Nicoliens eten de nodige eer aan kunnen doen. Volgens de reviews handhaaft de bergwacht en de bordjes naast de camper zijn niet voor tweeërlei uitleg vatbaar. Met ons uiterlijk kunnen we moeilijk volhouden dat we een uit de kluiten gewassen stationwagon hebben. Rond een uur of 21 vertrekken we met tegenzin en rijden Duitsland weer in. In Duitsland is men iets flexibeler met het vrij staan, mits niet verboden. En daar zit hier de crux. Degene die de camper verbodsborden heeft mogen produceren en leveren is zonder twijfel binnengelopen. Op werkelijk elke plaats waar je maar twee wielen naast de weg zou kunnen parkeren staat een bord. Nu is dit ter wille van dit reisverhaal natuurlijk wat aangedikt, maar wij moesten toch 30 kilometer rijden voor er overnachtingsplek gevonden werd. Die vonden wij in Unterammergau bij de skilift. Een leuke parking midden in de heuvels bij een laadstation en Umkehrpunkt van e-bussen. Dat laatste ontdekken wij later in de avond als een seniore buschauffeur ons in even onvervalst als onverstaanbaar zuid-duits erop wijst dat wij enorm in de weg staan voor zijn Umkehrpunkt. Hij blijkt ook goed achteruit te kunnen rijden en aangezien wij best aardig in de getekende vakken staan laten we de boel binnen slapen en verzetten we de camper in de ochtend.

Om meer dan één reden lijkt dit dorpje weggelopen uit een 50tiger jaren film; echter wel met slimme marketeers die ons die dag gedegen in de maling zouden nemen. Na het bakkersbezoek in de ochtend lopen we de plaatselijke VVV even binnen. Als rasechte Nederlanders wordt ons oog onmiddellijk getrokken naar een flyer waarop gratis treinvervoer in de regio wordt gepromoot. Niet veel later haasten we ons te voet naar het treinstation waarbij de oudste opmerkt dat het gras wel wat hoog tussen de rails staat. Ze heeft gelijk; er is al in geen tijden een trein meer geweest en apropos het (vervangende bus) vervoer is alleen gratis voor degenen met een voucher -te verkrijgen na een lokale overnachting-.

Boos om onze eigen naïviteit nemen we ons stellig voor nooit meer terug te komen en vertrekken met de camper naar de eindbestemming van de niet bestaande trein, Murnau am Staffelsee. Een leuk stadje met veel winkelmogelijkheden voor gefortuneerden. De lucht betrekt en wij rijden een rondje door de omgeving en eindigen bij een naturbad in Bichl.

Er is een uniek moment bij een referendum over de vraag thuis eten of uit eten gaan. De schnitzelmoeheid lijkt toe te slaan en na stemming wordt er thuis gegeten. De parking bij Bichl is best wel een mooi plekje; je waant je midden in het bos, het geruis van het beekje is erg rustgevend; dat vinden 3 andere buscamperaars ook. ’s-Nachts luisteren we naar het tikken van de regen op het dak.

Wij blijven de dagen erna in de omgeving hangen omdat er een rendez-vous gepland is met camperende familieleden. Een bezoekje aan Füssen is meer dan de moeite waard vanuit historisch perspectief. We parkeren gratis bij het voetbalveld en de kinderen ontwikkelen zich in no-time tot echte supporters -en wij prijzen ons gelukkig in de afstand tot de eerstvolgende sportvelden.


Sommigen van ons laten zich in het blok zetten en vanuit de kasteeltoren hebben we een schitterend uitzicht over de stad en omgeving. Het  kattenboomkronenpad werkt op de hilariteitsspieren.De Minions kijken vol verbazing toe.

Op weg naar de Brandstatthof camperplaats laten we ons de schnitzel (alweer!) welgevallen bij Zum Hertz Gasthof. Het is inmiddels al aan het schemeren als we aankomen op de camperplaats en een plekje zoeken. De zoektocht naar de beheerder is weinig succesvol; later lopen onze kids hem tegen het lijf tijdens hun wifijacht. Hij pacht het pand en exploiteert de camperplaats. Getuigens onze ervaring en de reviews doet hij het prima. Ons laatste weekend is een rustige en zoals blijkt trekt dit gelijkgestemde rustzoekers zoals de 7(!) chinezen in hun C4 Picasso met daktent en een expeditietruck die halfweg de middag naast ons parkeert. Gaaf om te horen wat mensen drijft om een dergelijke aanschaf te doen en de plannen die men heeft om met name buiten Europa te gaan trekken.

De nieuwe dag breekt aan met een vrolijk schijnend zonnetje. De kinder- en beddenruil wordt weer ongedaan gemaakt en met ververste campers vertrekken we richting de Highline179; een 400 meter lange hangburg op 114 meter hoogte.

De grootste durfallen besluiten de wandeling naar boven te ondernemen en sparen het liftgeld op voor een ijsje. Het is alleszins de moeite waard en het uitzicht vanaf de brug is mega. Het uitzicht door het stalen rooster naar beneden trouwens ook en onwillekeurig moeten de meesten een zeker gevoel van hoogtevrees overwinnen. Alles echter voor de goed gelukte ‘selfie’ en de gewenste likes op Insta. Met een voldaan gevoel stappen we een tijdje later de brug weer af en dalen af naar de achterblijvers die heerlijk in het zonnetje herinneringen aan het ophalen zijn. Een van de jongens ligt op bed met buikpijn, wat natuurlijk best onprettig is. Dat gaat trouwens wonderwel over zodra het wandelen voorbij is en het woord ijs valt. We besluiten de Fernpas een stuk op te rijden een stevige lunch te gebruiken bij een van de restaurantjes aan de Weissensee met een waanzinnig uitzicht op de Zugspitze, met 2962 meter de hoogste berg van Duitsland. Omdat er altijd geluksvogels zijn die nog 1.5 week met hun camper onderweg kunnen zijn (maar wij binnen 3 dagen in Nederland verwacht worden) nemen we afscheid en zetten hem op de cruise control Duitsland weer in


Pforzheim is een weinig opvallend stadje waar je normaal de cruise control niet voor wilt uitschakelen. Wij doen het toch, want bij het Wildtierpark is naar verluid een rustige parkeerplaats waar andere camperaars goede verhalen van hebben neergepent. Daar blijkt geen woord van gelogen. Direct aan de heining met daarachter diverse Altai Maral (ofwel Siberische Wapiti) parkeren we de camper in het groene bos. De bosgeluiden nemen naarmate het donkerder wordt de overhand. De doorgaande weg verstilt en de dieren kijken op een afstandje gebiologeerd toe hoe wij ons installeren voor de nacht. Der Polizei komt nog vorbei, kijkt, zwaait en rijdt door.

De volgende dag nodigt uit om de wildtieren van dichtbij te bekijken. Het blijkt een heel groot complex te zijn waarbij de enige kosten die van het parkeerkaartje zijn (€3 voor 3 uur). Onderweg piekeren we ons suf hoe het verdienmodel van dit wildpark is, maar komen er niet uit. Het blijkt een soort van crowdfunding initiatief te zijn, waarbij een ieder met hart voor dieren zich over een petedier kan ontfermen. Ze verdienen het in ieder geval niet aan de voerdispensers; zeker niet als er Hollanders langskomen die gemorste korrels onder de dispensers oprapen.

Op maandag is het opnieuw strandweer en ontmoeten we eerst familie die voor het eerst met een camper op pad zijn. Interessant om te zien hoe de campervakantie van de gemiddelde huurder eruitziet. Met twee campers rijden we de grens weer over naar de (u raadt het opnieuw goed) Plansee. Heerlijk bijpraten onder het genot van wat fris terwijl de kinderen de koning te rijk zijn nu ze leeftijdsgenootjes hebben om mee te zwemmen. De dag vliegt en we geven de camperplaats Sunnawirt in Heiterwang een nieuwe kans. Zodra we echter op het bekende grasveld parkeren komt met groot rokkengeruis een van de uitbaters het veld opgestormd. We moeten ons op de stellplatz stellen. Dat we dat liever niet doen en dat we geen stroom nodig hebben en dat we vorige week ook al op het grasveld stonden wordt bruusk afgedaan. “Dort stehen” en puntig wijst de vinger naar de enkele lege plaatsen tegenover het sanitairgebouw. Terwijl de hoekige dame weer aan het bedienen slaat besluiten wij een rondje te gaan wandelen en te wachten tot de camperplaats zich verder gevuld heeft. Zoals onze zoon zegt: “jullie hebben klokken, maar wij hebben de tijd”. Bij terugkomst helpt een redelijk gesprekje met de eigenaar(dige) Paul en staan we niet veel later met de luifels tegen elkaar op het veld. Braai aan, koude drankjes, lichtjes erbij; vakantie! Interessant genoeg is het aardestil en muisdonker die nacht; geen muziek; alleen de frisse wind die ons rond middernacht aanmoedigt ons bed op te zoeken.

Het is ruimschoots een ochtendvullend programma en het is dan ook na de middag dat we weer instappen voor een zwaai naar het Jacobipark in Niedernhausen. Maar eerst wordt er nog gerodeld op een ultramoderne rodelbaan. Het voordeel van de extreme veiligheid is gelijk een groot nadeel dat je geen enkel moment het gevoel hebt dat je in control bent.

In Niedernhausen aan het einde van een smalle weg ligt een parkeerplaats midden in het groen bij een grillplatz. Een rustieke omgeving die uitnodigt tot (oei, nu al) een gezellige laatste vakantie-avond. Maar niet dan nadat we het terrein redelijk afvalvrij hebben geprikt; onze deal voor gratis overnachten. En natuurlijk de jongste hebben gepoedeld en aangekleed als ware romein. We staan hier alleen die nacht totdat rond middernacht een caravan de parking opdraait. Aan alles is te horen dat de chauffeur vast beter was in wiskunde B dan in A. In de ochtend duurt het dan ook niet lang of de eveneens Nederlandse vakantiegangers worden door iemand met enige autoriteit ‘verwijderd’. Een camper is toch echt leuker voor een road trip. Onze laatste dag staat traditiegetrouw in het teken van een natte plons. Het lijkt pa wel leuk om een keer een waterpark op te zoeken; er staan er al verschillende op de shortlist. Helaas vallen de meeste af met goede redenen als - gesloten vanwege personeelsgebrek, - reviews over lange wachttijden, - zwembaden die zelf een maximum aantal toelaat. 


Wij vinden de polderoplossing (ook letterlijk) in Freizeitbad Remagen. Voor Duitse begrippen uitgestrekte buitenbaden met enorme ligweides. Een aantal springplanken tot wel 5 meter boven nzp (normaalzwembadpeil) en een ellenlange (doch oersaaie) glijbaan. De oudste gaat stoer van de hoge af terwijl onze zoon met bijna A baantjes trekt in het diepe. Bij de jongste constateren we naast koud- nu ook nog warmwatervrees. Al met al een heerlijke dag die -eveneens traditiegetrouw- eindigt met een vette hap. Bij Aken stoppen we en scheiden de wegen. De kids gaan bij de grote M op jacht terwijl pa en ma ernaast bij de vriendelijke grijzende meneer met het witte sikje een gezinsbak kip gaan halen. Niet lang daarna vinden we elkaar weer bij de camper waar we aan tafel alles oppeuzelen. Hoe het dan binnen ruikt hoeven we niet te vertellen; hoe ongezond het was ook niet. Eén keer in de vakantie moet kunnen. Om aan de nodige rij-uren te komen, rijdt Nicolien het laatste stuk naar huis en zo rond de klok van 23 uur zwaait het hek verwelkomend voor ons open. Het waren 3 bijzondere en onvergetelijke weken. Ver was het niet; en warm alleen op het goede moment. 



Tips:

  • App Park4Night: vorig jaar al genoemd, maar de moeite van het vermelden waard. Ontzettend handig om dichtbij een leuke overnachtingsplaats of parkeerplaats voor de dag te vinden. 
  • Schnitzel! Zonder uitzondering weten de Duitsers een geslaagde maaltijd op tafel te zetten - voor weinig. 
  • Tanken: Google maps toont sinds kort ook de brandstof tarieven. Op de kaart wordt echter alleen E10 getoond en de prijzen kloppen niet altijd helemaal. 
  • Vignet: een vignet kun je eenvoudig via marktplaats kopen. Zet hem voor je vakantie weer te koop en verstuur hem per post als je terug bent (de datums wel aangeven in de advertentie natuurlijk)


Onze statistieken van 2022


Gemiddeld verbruik: 1 op 8


Aantal kilometers afgelegd: 2313 km


Dat is per dag: 115 km